Κάτι τέτοιες ώρες που νυχτώνει και ο κόσμος ησυχάζει, αρχίζει το μυαλό μου και ταξιδεύει.... σήμερα, πήγα πίσω 24 χρόνια, όταν έπιασα στα χέρια μου το πρώτο μου μπονσάι.
Τότε δεν ήξερα ούτε κάν τί είδους δέντρο είναι... "Είδος Μπονσάι" μου είχε πεί ο πωλητής... "έτσι το λένε"! Πού να ξέρει κι αυτός....
Δεκατεσσάρων χρονών τότε, χωρίς πληροφορίες, χωρίς ίντερνετ (τότε δεν είχαμε τέτοια πράγματα), η μόνη πηγή πληροφοριών ήταν ο πωλητής... "Εσωτερικού χώρου" θυμάμαι μου είχε πεί... 1 φορά την εβδομάδα πότισμα...
Για να μην τα πολυλογώ, πάει το... "Μπονσάι".
Για τα επόμενα 14 χρόνια, φύλαγα το γλαστράκι σαν θησαυρό... ώσπου πριν από 10 χρόνια, η επαφή μου με τη φύση λόγω κατοικίας σε χωριό, και η εξέλιξη του διαδικτύου, δρομολόγησαν τα πράγματα όπως τους έπρεπε, αν και σε αρκετούς φάνταζε αρκετά αξιοπερίεργο το γεγονός του να ασχολείται κάποιος με μπονσάι....
Το δοχείο που φύλαξα από το πρώτο μου μπονσάι
Πρίν 5-6 χρονια, γνώρισα τον Τάκη Τσάμη, του οποίου τη σελίδα Γή & Ύδωρ συμβουλευόμουν συχνά-πυκνά και ο οποίος ένωσε όλους τους χομπίστες κάτω από το φόρουμ www.mybonsai.gr... στην αρχή λίγοι, μετά αρκετοί και σήμερα πάνω από 2.500 μέλη (άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο θερμοί με την τέχνη).
Κάτι τέτοιες ώρες λοιπόν, σκέφτομαι.... πριν 24 χρόνια δεν μπορούσαμε να ξέρουμε ούτε τα βασικά... πριν 24 χρόνια, βαφτίζαμε μία Φτελιά ώς "Μπονσάι" στο είδος (!) (...καλά... αυτό είναι κάτι που το άκουσα και πρόσφατα από κάποιον πωλητή και έφυγα τρέχοντας...) και μια Sageretia ώς "Τριανταφυλλίτσα"!
Άλλοι ίσως ήταν πιό τυχεροί στο σημείο αυτό, λόγω της επαφής τους με το εξωτερικό που τα πράγματα ήταν σαφώς πολύ πιό εξελιγμένα σε αυτόν τον τομέα... για την πλειοψηφία όμως, σκούρα τα πράγματα...
Σήμερα η εξέλιξη στην Ελλάδα είναι τόσο ραγδαία, που σκεφτόμαστε ακόμη και για εκθέσεις!
Δεν ξέρω μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε μόνο με την πληροφόρηση και τους πειραματισμούς, παρόλο που πλέον σε κάποια μέρη της Ελλάδας οργανώνονται workshops μεταξύ των συνχομπιστών ή αν θα είχαμε ακόμη πιό ραγδαία εξέλιξη αν ακολουθούσαμε διαφορετική τακτική, όπως για παράδειγμα έχοντας έναν δάσκαλο όπως έχουν κάνει κι άλλες χώρες στο παρελθόν και μπήκανε δυναμικά στον κόσμο των μπονσάι....
Ωστόσο, είμαστε σε καλό δρόμο θαρρώ... ;)
Τότε δεν ήξερα ούτε κάν τί είδους δέντρο είναι... "Είδος Μπονσάι" μου είχε πεί ο πωλητής... "έτσι το λένε"! Πού να ξέρει κι αυτός....
Δεκατεσσάρων χρονών τότε, χωρίς πληροφορίες, χωρίς ίντερνετ (τότε δεν είχαμε τέτοια πράγματα), η μόνη πηγή πληροφοριών ήταν ο πωλητής... "Εσωτερικού χώρου" θυμάμαι μου είχε πεί... 1 φορά την εβδομάδα πότισμα...
Για να μην τα πολυλογώ, πάει το... "Μπονσάι".
Για τα επόμενα 14 χρόνια, φύλαγα το γλαστράκι σαν θησαυρό... ώσπου πριν από 10 χρόνια, η επαφή μου με τη φύση λόγω κατοικίας σε χωριό, και η εξέλιξη του διαδικτύου, δρομολόγησαν τα πράγματα όπως τους έπρεπε, αν και σε αρκετούς φάνταζε αρκετά αξιοπερίεργο το γεγονός του να ασχολείται κάποιος με μπονσάι....
και που μετά από 14 χρόνια ξαναχρησιμοποίησα
σε μιά πρώτη απόπειρα να πάρω μόσχευμα...
Πρίν 5-6 χρονια, γνώρισα τον Τάκη Τσάμη, του οποίου τη σελίδα Γή & Ύδωρ συμβουλευόμουν συχνά-πυκνά και ο οποίος ένωσε όλους τους χομπίστες κάτω από το φόρουμ www.mybonsai.gr... στην αρχή λίγοι, μετά αρκετοί και σήμερα πάνω από 2.500 μέλη (άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο θερμοί με την τέχνη).
Κάτι τέτοιες ώρες λοιπόν, σκέφτομαι.... πριν 24 χρόνια δεν μπορούσαμε να ξέρουμε ούτε τα βασικά... πριν 24 χρόνια, βαφτίζαμε μία Φτελιά ώς "Μπονσάι" στο είδος (!) (...καλά... αυτό είναι κάτι που το άκουσα και πρόσφατα από κάποιον πωλητή και έφυγα τρέχοντας...) και μια Sageretia ώς "Τριανταφυλλίτσα"!
Άλλοι ίσως ήταν πιό τυχεροί στο σημείο αυτό, λόγω της επαφής τους με το εξωτερικό που τα πράγματα ήταν σαφώς πολύ πιό εξελιγμένα σε αυτόν τον τομέα... για την πλειοψηφία όμως, σκούρα τα πράγματα...
Σήμερα η εξέλιξη στην Ελλάδα είναι τόσο ραγδαία, που σκεφτόμαστε ακόμη και για εκθέσεις!
Δεν ξέρω μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε μόνο με την πληροφόρηση και τους πειραματισμούς, παρόλο που πλέον σε κάποια μέρη της Ελλάδας οργανώνονται workshops μεταξύ των συνχομπιστών ή αν θα είχαμε ακόμη πιό ραγδαία εξέλιξη αν ακολουθούσαμε διαφορετική τακτική, όπως για παράδειγμα έχοντας έναν δάσκαλο όπως έχουν κάνει κι άλλες χώρες στο παρελθόν και μπήκανε δυναμικά στον κόσμο των μπονσάι....
Ωστόσο, είμαστε σε καλό δρόμο θαρρώ... ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου